Ánca chest’ann ul carneval a l’e riá, e i egenti
par ‘na settimana, i gh’han a sudisfazion
da tö in giru, cun di caricatui da cartapesta,
i guernànti, o chi gh’ha stá all’upusizion.
A lúi a ga n’infala naguta, sa ufendan nón,
parché i san che par tüci chi oltar dì,
in lúi ca ga toan in giru e sèm nögn
ca par tüll’ann a fèm a figüa da cuaion.
Ma fan pèna sti fiö pisciniti in brasciu ai so genti,
vistii da ape maia, da arlechén, da cán, da pierotu
chi guardan a turnu un pó stremii, par tüll chell rabelótu.
A mama la ridi, ul pá le cuntentu, ma par ul fiö
piscinén a son sigüu cha l’é un turmentu, a essi lì
in mèzzu a stu burdèl, tüci chi vusan chi fan rabèl,
e al pensáa: mama l’é tüta bassua ca sèm in giru,
mén a sum stüfu, a sum stracu, a gh’ho fam,
a l’é ua da ‘ndá cá, l’é ua da pizzá ul furnel,
e par piasé…dami da mangiá e cambiami ul patèl !!
Chi püssé grandi i pensan: sa m’an infála sa ghe a rèla,
mén a ó a fa a veglia… sa mangia, sa bèi, sa bala,
sa tia matina e pö mezz ciòchi sa va a messa prima,
finí, sa va in léciu sa va a durmí, ma par tri dí
te vanzi föa postu… te vanzi rabambí.
Ul carneval l’è finì, e sa tian aprèssa cont’aa scúa
i curiandul e i stelfilanti, cha sa metaan a marscí
su a mòta dul rüdu o a brüsá dentar aa stüa.
In Quaresima par fa un fiurètu a staó cüètu,
e a pensaó pulídu e cun calma, u itinerari
ca vuaissi fa a setimana da Pasqua,
e cal vaga dá via al bufètu, ul lauá e i dané,
e anca sa só, cha vanzaó bell’e netu,
a cominciaó adreamán a prenutá ul bigliètu.