Pasqua da Resurezion

Dopu che ul Pilátu con a só sentenza
al gh’ha cundaná a morti Gesù,
al sé laá pulídu i man,
ma gh’é vanzá spurca a cuscenza:
l’ea cundaná ‘n omm
ch’al prèdichea, ul bén e a bontá
e ch’al vuéa salvà tüci i egénti,
chi brái ma anca chi tái
chi féan malaménti.
Senza nissögn ritegn,
i suldai han pugiá sul có dul Signui
‘na cuóna, ma da spén,
e gh’han caegá ‘n spala
‘na crùsi pesanti da lègn,
ogna tantu, lu pichéan par fal caminá,
e lu frustéan senza pietá.
Lü cun fadíga e suferenza,
l’andéa sul calvai,
pián pián, senza mai pèrdi a pascénza,
e senza mai maledì chi tai,
cal saéa, éan dré fal muì.
Par ul pésu ch’al purtéa in spala
par ben trí ölti le burlá giù,
e senza lumentássi, al sa tiéa sü.
In mèzzu aa genti cha gh’héa li a idé,
cha lu scherzea e lu inzighea,
a só póa mama, la sa dispeea.
Simon ul Cirenè, sü a stràa
dul calvai al se truá lí par casu,
al vegnea cá dul lauá e al pensea:
duman l’é sabatu a ma riposu,
ma i suldai senza cumpasion
l’han ubliga a ütá ul Cristu a purtá a crusi,
insci senza vué e senza saèl, lü cha lea un vagabondu
al gh’ha dei ‘na man paa redenzion dul mondu.
A Veronica par sügághi ul südùi
la druá un mantén, e gh’é vanzá sü pitüá
tème un litratu a facia dul Signúi.
Rïá in scìma al calvai l’han disvistì,
l’han tacá, cunt’i ciódi, sü a crùsi
e un mumentu prima da tiá l’ültam respiru
la ciamá ul só Pá, el gh’ha dí, cunt’un suspiru:
“pardonai, parchè lui, i san nón sa in dre fá”
Ul só còrpu, l’han metù in dul sepulcru,
l’han quatá cunt’un gran sassu
ma Lü, senza fa fracássu,
dopu tri dí cha l’éa mortu,
l’é sguá in ciel: a l’é risurtu.


Angelo Crespi (Masén)