Ul figasciö al sa impásta, cont’i fìghi,
büttéì, züccar e punciö.
L’é ul bumbón di vìggi antìghi,
dul paisàn e i só fiö,
dáa masséa, pai só fadìghi,
che ogni cótta ta lu impègna
anca bén sa l’é stamègna.
Ma, lu màngia ànca ul sciùi,
e ul nustràn, ga fá unùi.
Ul fuasté, d’ogni culùi,
ga dá ul vàntu e’l só valùi.
Par un córpu, l’é ul Signùi,
parché’l pürga e’l dá calùi,
e… l’urdìna ànca ul Duttùi:…
t’he capì, cànt’hin i ùi!?
Güsta, güsta ‘sta bundànza
e tramànda a nost’ üsànza…!
