A un spegiu




L'é non vol di ch'a l'han metüa ingnà poa sciua Giuanina, e un caru al é giá dré a purtá via a so roba ..., vol di fá un oltar caru a lu purtéa via lé.
Gh'é giá 'ndei giù a só stanza, a capeléa, ul bel taulén cont'áa pultrona a fiui e chel divan imperu ch'al vegnéa d'un ufficial dul gran imperatui ...
E inscì tutti 'sti robi, a vön a vön, robi ch'hinn stei un pó a vita da 'sta sciua, sa disperdaán cumpagn di fraschi in autögn purtai dul ventu ch'al ga fá da scùa.
Eccu i so libar dentu in d'un cesten, i fiui sut'áa campana, a pianta grassa, a pendula da bronzu dul camen, ul cestu dul ricam, na gran cassa, e ul spegiu in dué che centu völti al dì la guardéa dentar con malincunìa cercandu, inutilmenti, da scuprì chela bellezza da tant'ann svanìa.
Ah spegiu, spegiu, ti che tütt'i dì ti ghi vultéi 'na pagina dáa vita senza busìi ne ingann, mò t'é finì, a ültima só pagina l'é scrita.
Ti si rigordi non chi cavèi biondi, chi ögi celesti che briléan 'me stell, chell bel buchén e chi du spall rutondi chi sustegnéan un coll degn da Raffaell?
Parché quandu, pian, pian, gh' é cumenciá una chai rüga a faghi un sulcu in fronti e i fil d'argentu hin 'gnüi a trasfurmá chel fassu d'ou ch'a incurnisea a so fronti, t'é savü non mentì? Te üstu non a lagrimeta chan' l'ha féi ul cunfrontu, quandu la t'ha guardá cont'ul magon e la capì ch'ea cumenciá ul tramontu?
Ti duéi mentì, dì una busìa pietusa, daghi a illüsion che nienti ga cambiéa, che ul tempu al s'éa fermá par chela tusa, ch'a l'éa véa non tüt chell ch'a la vidéa. L'éa un ilüsion, va ben, certu, lu só, ma se in dáa vita ti tìi via i ilüsion chi vütan a tiá innanzi, dimmi un po' 'sa ma resta, in fondu, a nögn da bon?
Pütostu che a veità cha fá sufrì e ch'a la porta in sé a dispeazion, l'é mei una busìa cha fà giuì anca sa la nascondi a delüsion!

Angelo Bottigelli

(1953) - (Poesia prima classificata al 1° concorso di poesia bustocca indetto nel 1957 dalla Famiglia Bustocca.)


Altre composizioni di Angelo Bottigelli