A SCARPA DI REMAGI
Racconto Natalizio bustocco !
Ul Remágiu e a scarpa sü a finestra
Sèm sempu chì al campu di cent pertighi ! Candu sa tráta d’un caicòssa d’impurtanza, violtar fiö a saì pü cume vignìgan a có. Sèm atáca a Natal e a saì non nanca ‘s’al vöi dì rompi ul pianétu! Mo a va lu disu men.
Ai nosti tempi a sa fea un vistì nöu ogni morti da Vescu, ch’al vöi pö dì che na ölta fèi un vistì, gha n’éa da passá di ann prima da fan un oltar, parchè inlua anca i danè i ‘ndéan aturnu cun sü i zùcar: cand’ i éan andèi föa dul sacugén, prüma ch’i turnéssan indré a gh’a n’éa da passá di lün !
Par fa ul vistì nöu. Chan sa duéa fal, sa spicéa ch’al vignéssi Natal, ma non tüci i ann, a Natal, sa pudéa fa ul vistì nöu, par chèla rasón ch’a v’hu giá dì.
Epüi a gha vuéa faghi idè al Bambén ch’ a saéan ch’ al éa gnü al mondu e ch’ a séan pronti a fághi festa. E, par fagal saé, a gha vuéa un cai sègn, a gha uéa metti indossu un caicossa da nöu. Al ea ‘sé un panétu, una scialpéta, una scupázza, candu propi sa pudéa non crumpá un páa da scarpi o un capèl. Anca un lázzu al éa ‘se, ma al gha uéa !
Rompi un pianétu al vöi dì: “cerca cunt i so forzi da tiássi föa dáa stèla dáa disfurtüna, par métasi sutu aa stela dun Bamben, ch’ al è chèla cha porta furtüna; s’intendi paa genti bona e bráa, e non pa i balabiùti” !
E chesta al è vüna.
Mo, sentèm un po’ chel sapütu lì, ch’ al vá áa scöa rumana, e al paì che tüta a sapienza gha l’abia indossu lü: “Te sé bon da dimi ul parché a Natal a scarpa a la sa meti sut’ul camén o in sül cumó, e inveci chan gha passa i Remagi a scarpa a la sa meti föa daa finestra ?”
Eccu, ch’al vanza lì tenme ul Bacual da Rho, chel tal ch’al saéa non nanca ma sa féa a fa cösi ul giasciu senza fal dislenguá !
Ul Remágiu e a scarpa sü a finestra
Sèm sempu chì al campu di cent pertighi ! Candu sa tráta d’un caicòssa d’impurtanza, violtar fiö a saì pü cume vignìgan a có. Sèm atáca a Natal e a saì non nanca ‘s’al vöi dì rompi ul pianétu! Mo a va lu disu men.
Ai nosti tempi a sa fea un vistì nöu ogni morti da Vescu, ch’al vöi pö dì che na ölta fèi un vistì, gha n’éa da passá di ann prima da fan un oltar, parchè inlua anca i danè i ‘ndéan aturnu cun sü i zùcar: cand’ i éan andèi föa dul sacugén, prüma ch’i turnéssan indré a gh’a n’éa da passá di lün !
Par fa ul vistì nöu. Chan sa duéa fal, sa spicéa ch’al vignéssi Natal, ma non tüci i ann, a Natal, sa pudéa fa ul vistì nöu, par chèla rasón ch’a v’hu giá dì.
Epüi a gha vuéa faghi idè al Bambén ch’ a saéan ch’ al éa gnü al mondu e ch’ a séan pronti a fághi festa. E, par fagal saé, a gha vuéa un cai sègn, a gha uéa metti indossu un caicossa da nöu. Al ea ‘sé un panétu, una scialpéta, una scupázza, candu propi sa pudéa non crumpá un páa da scarpi o un capèl. Anca un lázzu al éa ‘se, ma al gha uéa !
Rompi un pianétu al vöi dì: “cerca cunt i so forzi da tiássi föa dáa stèla dáa disfurtüna, par métasi sutu aa stela dun Bamben, ch’ al è chèla cha porta furtüna; s’intendi paa genti bona e bráa, e non pa i balabiùti” !
E chesta al è vüna.
Mo, sentèm un po’ chel sapütu lì, ch’ al vá áa scöa rumana, e al paì che tüta a sapienza gha l’abia indossu lü: “Te sé bon da dimi ul parché a Natal a scarpa a la sa meti sut’ul camén o in sül cumó, e inveci chan gha passa i Remagi a scarpa a la sa meti föa daa finestra ?”
Eccu, ch’al vanza lì tenme ul Bacual da Rho, chel tal ch’al saéa non nanca ma sa féa a fa cösi ul giasciu senza fal dislenguá !
(firma)