A l’éa ”in tra da nögn” da candu héam cumencià:
semp’inséma al só barbéta, cun tanta öia da scherzá;
semp’àlegra, suridénta, öia da vivi, vispa e giuiùsa,
e che schèrzu ul só “aucatu” ch’ a setembar sa lu spùsa.
Ogni ölta a sa truéam tutt’insema, in cumpagnìa:
ul merluzu dàa cassina, un po’ da ven, na puesià,
tra i panzanighi dul Bandéa e i paciài in dul Miliétu,
quatar ciàciar dul Pedéla fina a ua da tràssi in léciu
Da lì an po’ ga rìa un fiö, Michelino, a impienì ‘l sögn
da ‘sta genti un po’ stranìa: prim nuèl di “tra da nögn”;
vispu e bèl tème a só mama, già bitüà a sta in cumpagnìa.
Ma a smurzà tüta sta festa… ghe rìa sta malatìa.
Preocupasi no Cristina! Tal tègnam sü nögn ul to om!
Ti pütostu…dìghi al san Pédar, cha l’a d’essì un galantom,
che ul to fiö al ven su pulidu e urmai l’è già ‘n umetu;
ma… in d’ul tempu cha se lì, Lu, l’ha già imparà ul to dialetu?