A Crisi e a Speranza

Tratto da: Na fiamäa e ‘na canzon 1959, pag 133

Post nubila Phoebus.
Spes ultima dea

A Crisi

La finirà anca-lé un bel dì sta crisi!...
Dopo 'l brüt, vegn da solitu 'l seren
e, candu la va mâ, ul Bartoldu al disi
che 'pèna 'l volta, anlua la va ben.

A speranza

Ul tempu al passa, al passa in d'un mumentu;
e dì par dì caicossa da nön gha möi
e teme nivul ch' al disperdi ul ventu,
gha svanissi e scumpai dul nostar cöi
fina ul ricordu di bei dì da festa
cunt i só incanti, cunt i só ilüsión...

Dumá a speranza la möi mai, la resta
anch'in mezz' al scunfortu, ai delüsión:
la ma cumpágna fin a ültam dì...
chela l'é sempu ültima a muì



Enrico Crespi 1959


Altre composizioni di Enrico Crespi