Men a gh’ho fei cásu ch’a in di ültam Almanachi
a gh’é scritu pü naguta in dialètu…che büstochi !!!
In di prim, men a disu mia da bùsii,
a gh’hea sü: dul Crespi, dul Bottigelli, daa Maurina
e d’un cai vögn d’òltar, tanti bei puesii,
e i storii dul Carlu Azimonti ? chichesia, ta mètan legria.
Vú Regiú ch’a si impurtanti a duaíssi preténdi
da tüci i soci, büstochi e bustesi, da lengi
e rilengi ul dialètu inscí lu podan imprendi.
Scüsemi o Regiú, sa vú fei perdi tempu,
ma l’é giá ‘n pó ch’a gh’hea sul gòssu sta rasón,
mó gh’ho truá l’ucasión, e da tasé a sum stèi bón non.
Magára a fó a figúa du’n perdabál,
(vögn ch’a fa perdi tempu, par fa passá ul so)
sa l’é inscì, ul vostar pardon a l’é par men ‘n regál.
Al gha mila rasón chell tal ch’a la dí:
che cugnussi e vué ben aa pròpia tèra,
al pròpi dialètu e aa pròpia cultüa,
a l’é a cundizión necessaria
par capì e rispetá di òltar a sùa.
A salüdu Vú e tüci i soci daa Faméia
e sperem che ul Signui al gha daga a saluti e a pasi,
e nögn cerchem da daghi trá a chel pruerbiu cal disi:
laua, mangia, béi e caga, e lassa ch’a la vaga.
Cun rispettu va salüdu